کتاب مجموعه شعر صدای سکوت منتشر شد....

تبلیغات

هیچ کسی نمی داند که در این سال ها، چه شب و روزهای سخت و پر التهابی را پشت سر گذاشته ام. این روزها کمی حساس تر شده ام.

درست مثل پدر و مادر جوانی که اولین فرزندشان را در راه دارند....

برگشته ام به 11 سال پیش.

همان روزهایی که کتاب «صدای سکوت» در وجود من متولد شد. برگشته ام به همان شبهایی که من مانده بودم با شعرهایی که نمی گذاشتم چشم هیچ غریبه ای جز خودم به کلماتش بیافتد. صدای سکوت من کلمه به کلمه، سطر به سطر، جلوی چشم هایم قد می کشید و بزرگ تر می شد.

از خدا که پنهان نیست، چرا از شما حقیقت را پنهان کنم... من این طفل نوپا را به دندان کشیدم و بزرگ کردم. هم برایش پدر بودم، هم مادر. آن هم درست زمانی که خودم نوجوان بودم. همین امروز هم در آستانه ی سی سالگی، هنوز درونم کودک است. چه برسد به آن سال های دور.

خلاصه ی کلام این که، تا امروز بیش از 40 کتاب را به ثمر رسانده و چاب کرده ام.

اما این یکی... این «صدای سکوت»... این عزیزترین خانه ی دلم...

عجیب است، حس پدر و مادری را دارم که فرزندشان را راهی خانه ی بخت می کنند...

پدر و مادری که نمی دانند پشت سر فرزندی که سال ها کنارشان زیسته، و حالا دارد به خانۀ دیگری می رود، اشک بریزند، یا لبخند بزنند. که در این لحظه اشک و لبخند با یکدیگر پیوند می خورند...

حالا چند قدم بیشتر نمانده تا صدای سکوت من... پاره ی تن من... خلاصه؛ تمام احساس من بعد از سال ها که همدم تنهایی هایم بوده، از من جدا شده، و به خانه ی شما بیاید.

نمی دانم استقبال دوستان از این صدای سکوت سال های من، چطور است.

موفق می شود یا نه...

اما خواهشی از شما دارم.

شما که همراه من بوده و هستید... شما که همیشه من را مورد لطف خودتان قرار داده اید... اگر فرزند من را... اگر صدای سکوت من را برای خانه ی پر مهرتان انتخاب کردید، مواظبش باشید... نگذارید که ترک بر دارد، شیشه ی تنهایی آن...

این نه یک تبلیغ بود، نه تشویق برای خریدن کتاب صدای سکوت من.

این یک درد و دل بود.

خواستم بدانید که من تک تک کلماتش را با عشق نوشتم... شما هم اگر صدای سکوت من را شنیدید، با عشق بخوانیدش...

مثل همیشه خواستم شما را هم در احساس این روزهایم شریک کنم.

همین.

برای من... برای فرزندم... برای صدای سکوتم... دعا کنید.

باشد که خدا همراه همه ی ما باشد.

علیرضا اسفندیاری

1393/02/05

غریبه آشنا

نظرات()